Dzień 14 października w szkolnym kalendarium miał trzy tematy. Pierwszy to nawiązanie do XX Dnia Papieskiego, który jak co roku nawiązuje do osoby świętego Jana Pawła II. Drugi temat to dzień wdzięczności za nauczycieli, wychowawców i katechetów oraz pracowników niepedagogicznych naszej szkoły dzięki którym uczniowie mogą zdobywać i utrwalać swoją wiedzę, kształtować swoje charaktery oraz czuć się bezpiecznie w murach naszej szkoły. I trzeci temat to ślubowanie uczniów klasy pierwszej i czwartej szkoły podstawowej.
14.10.2020_DEN_ŚLUBOWANIE; FOTO A.Filipowicz
Świętowanie rozpoczęliśmy uroczystą Mszą świętą o godz. 9.00 w kościele parafialnym pod wezwaniem św. Jana Kantego. Ofierze Eucharystycznej przewodniczył ks. Krzysztof Pawlukowski – dyrektor naszej szkoły, wspólnie z ks. Adamem Malakiem, a posługę w konfesjonale pełnił ks. Mariusz Skawiński. Szkoła wystawiła Poczet Sztandarowy, a posługę przy ołtarzu pełnili ministranci – uczniowie naszej szkoły. W Eucharystii uczestniczyli nauczyciele, rodzice, szkoła podstawowa i przedstawiciele szkoły średniej. Ks. Krzysztof modlił się za całą społeczność Zespołu Szkół Salezjańskich i rodziców uczniów szkoły, a ks. Adam za zmarłego niedawno tatę jednego z uczniów liceum. Po procesyjnym przyjściu do ołtarza i rozpoczęciu Mszy świętej ks. Dyrektor wprowadził swoim słowem wszystkich w istotę i cel dzisiejszej uroczystości. Natomiast ks. Adam kazanie rozpoczął od krótkiego opowiadania:
"Pewien chłopiec zapytał swojego ojca: Tatusiu, jak duży jest Bóg?
Ojciec spojrzał w górę i wskazał na samolot.
"A jaki duży jest ten samolot? - zapytał syna.
Chłopiec odpowiedział: "Bardzo mały. Prawie go nie widać". Wtedy tato zabrał swojego syna na lotnisko i pokazał mu samolot z bliska.
Zapytał chłopca: "A teraz, synku, jaki duży jest ten samolot?"
"Ogromny!" - wykrzyknął syn.
Wtedy ojciec powiedział: "Wielkość Boga zależy od tego jak blisko lub daleko Niego jesteś. Im bliżej Niego będziesz, tym większy będzie w twoim życiu".
Nawiązał w ten sposób do wielkiej roli nauczycieli i wychowawców w życiu każdego człowieka. Pierwszymi i najważniejszymi wychowawcami w życiu dziecka są rodzice, którzy powinni prowadzić do prawdy i uczyć prawdy. Nauczyciele w szkole wspierają i pomagają rodzicom w wypełnianiu ich zadania. Czynił to św. Jan Paweł II, któremu zależało na wychowaniu i kształtowaniu dzieci i młodzieży w oparciu o prawdy ewangeliczne. A jeszcze wcześniej czynił to św. Jan Bosko. Kaznodzieja zwrócił uwagę jak ważne jest ślubowanie uczniów w odniesieniu do tych wartości. Słowa zawarte w rocie ślubowania: Ojczyzna, prawda, wolność, odpowiedzialność, szacunek dla innych nie są zwykłymi słowami ale nadają one kierunek osobistemu i wspólnemu rozwojowi każdego i każdej z nas oraz kierują nas ku Bogu. Rota ślubowania nie może być wypowiadana tylko raz podczas rozpoczęcia nauki w szkole, ale ponawiana towarzyszyć uczniom przez cały czas nauki i przypominana przy nadarzających się okolicznościach życia szkoły, tak jak czyni się to z racji odnowienia przyrzeczeń chrztu świętego, kolejnej rocznicy sakramentu małżeństwa czy np. ślubów zakonnych. Jest to potrzebne, aby zachować swoją wyjątkowość i niepowtarzalność. Kaznodzieja nawiązał tu do słów piętnastolatka bł. Carla Acutis, beatyfikowanego 10 października 2020: „Wszyscy rodzimy się jako oryginały, ale wielu umiera jako kopie”. Aby lepiej zobrazować te słowa ks. Adam zacytował słowa Anthony de Mello z książki "Śpiew ptaka":
„Pewien człowiek znalazł jajko orła. Zabrał je i włożył do gniazda kurzego w zagrodzie. Orzełek wylągł się ze stadem kurcząt i wyrósł wraz z nimi. Orzeł przez całe życie zachowywał się jak kury z podwórka, myśląc, że jest podwórkowym kogutem. Drapał w ziemi szukając glist i robaków. Piał i gdakał. Potrafił nawet trzepotać skrzydłami i fruwać kilka metrów w powietrzu. No bo przecież, czyż nie tak właśnie fruwają koguty? Minęły lata i orzeł zestarzał się. Pewnego dnia zauważył wysoko nad sobą, na czystym niebie wspaniałego ptaka. Płynął wspaniale i majestatycznie wśród prądów powietrza, ledwo poruszając potężnymi, złocistymi skrzydłami. Stary orzeł patrzył w górę oszołomiony.
- Co to jest? - zapytał kurę stojąca obok.
- To jest orzeł, król ptaków - odrzekła kura.
- Ale nie myśl o tym. Ty i ja jesteśmy inni niż on.
Tak wiec orzeł więcej o tym nie myślał. I umarł wierząc, że jest kogutem w zagrodzie”
Kaznodzieja życzył wszystkim, aby z pomocą łaski Bożej i dzięki współpracy rodziców i nauczycieli wszyscy uczniowie, na miarę swoich możliwości wzrastali jako oryginały, aby historia orła zakończyła się nieco inaczej:
„Orzeł uwierzył w słowa kury i więcej by o tym pewnie nie myślał i umarłby zapewne, wierząc, ze jest kogutem w zagrodzie. Pewnego jednak dnia orzeł popatrzył jeszcze raz w górę i napotkał wzrok innego orła i zapragnął być, jak on. Kiedy spotkały się ich spojrzenia, nagle poczuł w sobie dziwną moc. Rozpostarł skrzydła i zanim zorientował się co robi, zaczął unosić się w powietrzu. Coraz wyżej i wyżej”
Po zakończonym kazaniu Ks. Dyrektor przyjął ślubowanie uczniów klasy pierwszej i czwartej szkoły podstawowej złożone na sztandar szkoły w obecności rodziców, nauczycieli i uczniów szkoły.
Umocnieni darem Bożego Słowa i Eucharystii uczniowie wrócili do swoich domów, a nauczyciele i uczniowie klasy pierwszej i czwartej przedłużyli swoje świętowanie przy wspólnym poczęstunku w swoich klasach i pokoju nauczycielskim.
Autor tekstu: ks. Adam Malak